و من تماشایشان می‌کنم.
دست از
چرا و چاره و چمچاره
می شویم و زل می زنم به جهل رابطه
تو را که می بینم
هر چه از بر کرده بودم ، از برم می رود
تو را که می بینم
همه ی واژه ها نا گفته می مانند
تا همیشه چیزی برای با خودم تکرار کردن داشته باشم!
همه ی اینها تقصیر حرارت حضور توست
سنگینی حرم حضور تو را
پاسخی جز سنگینی سکوتم نمی یابم
تقصیر خودم نیست که تو را که می بینم
چیزی برای گفتن ندارم
جا گذاشتی اش ،
بر لبانم سنگینی می کند ...
به خاک می افتم در مقابلت
فکر می کنی چیز دیگری هم
برای باختن دارم هنوز ؟
تو آینه را می زنی می‌شکنی
من دلگیر می‌شوم ...
تو در همین خرده آینه ها تکرار می‌شوی!
من می‌خندم
می‌گویم :
"تو همیشه ناشیانه ماهرانه ترین کارها را انجام می‌دهی ! "
می‌خندی ....
من عاشق خندیدنت می‌شوم
من اشتباه نمی‌کنم که آینه را دست تو می‌سپارم
یا دل به تو می‌بندم ....
خیابان