تو آینه را می زنی می‌شکنی
من دلگیر می‌شوم ...
تو در همین خرده آینه ها تکرار می‌شوی!
من می‌خندم
می‌گویم :
"تو همیشه ناشیانه ماهرانه ترین کارها را انجام می‌دهی ! "
می‌خندی ....
من عاشق خندیدنت می‌شوم
من اشتباه نمی‌کنم که آینه را دست تو می‌سپارم
یا دل به تو می‌بندم ....
خیابان
آرزویت که می‌کنم
لحظه ی آمدنت انگار
دوباره پرستو ها نیامده کوچ می‌کنند
و من چنین نامنتظر
تو را و بهار را
از نو آرزو می‌کنم
تو ببین چه می‌کنی
که من پر از فلوت و دریا شده ام !
گوش هایت را کمی نزدیک دهانم بیاور!
دنیا دارد از شعرهای عاشقانه تهی می شود
و مردم نمی دانند
چگونه می شود بی هیچ واژه ای
کسی را که این همه دور است
این همه دوست داشت...
"لیلا کردبچه"
بداهه ای گرم و به‌هنگام بود
که در ذهن گنجشکان زمستان دیده نمی‌گنجید
آمدی با سخاوت دستانت
و از کنار ناخن‌هایم، برگ‌های تازه جوانه زد
بر چند شاخگی موهایم
گنجشک‌های جوان لانه ساختند
و آوازهای تازه آموختم
به آینه گفتم فرصت کم است
وقتی برای شمردن بهارهای رفته نمانده است
دستی به موهایم بکش
هرطور شده باید این فصل
زیبا بمانم.
"لیلا کردبچه